Dat je geen symptomen van enge ziektes moet googlen weet iedereen. Inmiddels ben ik er achter dat oud-klasgenoten googlen ook verschrikkelijk kan uitpakken. Wat ik heb ontdekt? Eén dame heeft zich inmiddels ontpopt als partijlid van de VVD. De ander heeft een succesvolle weblog, podcast en eboeken op haar naam staan. Weer anderen hebben het geschopt tot arts, bioloog of model, en er is zelfs eentje professioneel pokeraar. Wat heb ik dan in godsnaam bereikt, vraag ik mezelf af. Heb ik ergens een afslag gemist?
Wanneer ik de carrièrepaden van oud klasgenootjes google, merk ik dat er een beetje nerveus van wordt. Waarom eigenlijk? Is het jaloezie? Ik weet het niet zo goed. Ik heb zelf geen ambities model te worden of mijn geld te verdienen met pokeren. Ik zou daarentegen best wel een boek uitgebracht willen hebben, en arts of chirurg zijn klinkt ook best tof. Toch denk ik niet dat het persé die mijlpalen zijn die ik zou willen bereiken. Toen ik het hier met een vriend over had, gaf hij aan dat hij het gevoel wel herkende. Máár hij kon het zeggen, want.. en toen volgde er een lijstje zaken die hij niet bereikt had en ik wel. Als ik eens objectief naar mijn eigen leven kijk is er best en hoop om trots op te zijn. Ik heb een heerlijke baan waar ik blij van word, ik heb een partner waar ik lief en leed mee kan delen, fijne familie en vrienden die ik voor geen goud wil missen, ik voel me best wel gelukkig, ik heb vele hobby’s en interesses, en niet te vergeten twee katten die mijn leven elke dag een stukje leuker maken. Tja, het is inderdaad maar net met wie je jezelf vergelijkt.
Zit het hem daarin, dat ik mezelf vergelijk met anderen? Misschien niet in praktische zin, maar heb ik het idee dat anderen succesvoller zijn dan ik. Wat is succes hebben dan eigenlijk? Synoniemen voor succes hebben zijn bijvoorbeeld slagen en vooruit komen. Een ander woord dat in mijn opkomt is potentieel. Potentieel betekent beschikbaar vermogen of nog niet bestaand maar wel als mogelijkheid aanwezig. Ja, ik denk dat we ergens komen. Als ik van anderen hoor wat ze bereikt hebben, ga ik er stiekem een beetje vanuit dat ze hun potentieel optimaal benutten. Dat ze zijn waar ze willen zijn. Dat zij al wél bereikt hebben wat ze graag willen bereiken. En ik nog niet, dus.
Ik realiseer me nu twee dingen: 1) de aanname dat anderen al wel bereikt hebben wat ze willen bereiken is misschien niet helemaal (of helemaal niet) correct, en 2) ik heb blijkbaar het gevoel dat ik nog niet mijn ware potentieel heb bereikt. Dáár kunnen we wat mee! Ik besef me nu dat je aan de resultaten van anderen niet kunt zien of ze er tevreden mee zijn. Het zou zomaar pas het begin kunnen zijn van alles dat ze graag willen bereiken. Anderen zouden zomaar in dezelfde valkuil kunnen stappen als ze horen wat ik al heb bereikt, terwijl ik er voor mijn gevoel ook nog lang niet ben. Het is zeker niet zo dat ik niet gelukkig ben, dat ben ik wel. Ik denk alleen dat ik nog meer kan dan dat ik nu doe. Misschien wordt het tijd dat eens te gaan ontdekken!